Shotokan

Betekenis van het woord Karate

Het woord karate is een combinatie van twee Japanse karakters: kara, wat leeg betekent, en te, wat hand betekent. Dit is een verwijzing naar vechten zonder wapens. Soms wordt daar nog -do aan toegevoegd, wat weg betekent. Dan krijg je karate-do. Dit heeft de betekenis van karate als manier van leven wat veel verder gaat dan zelfverdediging.

De grondlegger van Shotokan karate Gichin Funakoshi heeft ooit gezegd dat "gedachte en techniek één worden in het ware karate". We streven er naar dat onze lichamelijke kracht rechtstreeks vanuit onze gedachten komen en dat we onze aandacht kunnen concentreren door de essentie van de techniek te doorgronden. Door onze karate bij te schaven, scherpen we onze geest en onze mentaliteit. Op deze manier wordt karate een manier van leven, waarbij we proberen om sterke maar gelukkige en vredelievende mensen te worden.

Geschiedenis van karate

De geschiedenis van karate begint in de 6e eeuw. In het westen van India leefde toen Daruma de grondlegger van het Zen Boeddhisme. Toen Daruma het Boeddhisme in China introduceerde had hij een opleiding ontwikkeld, die zulke grote eisen stelde aan lichaam en geest stelde, dat veel van zijn volgelingen er onder door gingen door pure uitputting. Om ze sterker te maken en hun uithoudingsvermogen te verbeteren ontwikkelde hij trainingen die hij in zijn boek, Ekkin-Kyo, beschreef. Dit boek kan worden beschouwd als het eerste boek over karate.

De lichamelijke training die sterk verweven was met de filosofische principes van Daruma werd onderwezen in de Shaolin tempel. Shaolin (Shorin) kung-fu in het noorden van China stond bekend om zijn kleurrijke, snelle en dynamische bewegingen. De Shokei school in het zuiden van China was bekend om haar krachtige sobere technieken. Deze twee stijlen vonden hun weg naar Okinawa en beïnvloedden op hun beurt de originele vechttechnieken van Okinawa genaamd Okinawa-te (de hand van Okinawa) of simpelweg te. Een verbod op wapens in Okinawa gedurende twee lange perioden heeft er voor gezorgd dat de ongewapende vechttechnieken zich tot perfectie op dit eiland konden ontwikkelen.

Samenvattend heeft karate zich in Okinawa ontwikkeld uit twee vechttechnieken. De eerste werd gebruikt door de inwoners van Okinawa en was heel simpel, maar zeer effectief en boven alles zeer realistisch, omdat ze eeuwenlang werd gebruikt in echte gevechten. De tweede was een product uit het oude China, dat meer verheven en verweven met filosofische lessen was. Deze twee oorsprongen verklaren de dubbele betekenis van karate: extreem geweldadig en effectief maar tegelijkertijd ook een strikte en strenge discipline en filosofie met een niet geweldadige basis.

Gichin Funakoshi

Gichin Funakoshi wordt in het algemeen gezien als de grondlegger van het moderne karate vanwege zijn inzet om deze kunst van Okinawa te introduceren op het vaste land van Japan van waar het zich over de hele wereld heeft verspreid. Geboren in 1868 begon hij met karatelessen op elfjarige leeftijd en heeft hij les gehad van de twee grootste meesters van die tijd, Azato and Itosu. Hij ontwikkelde zich zo voorspoedig dat hij werd ingewijd in alle belangrijke karatestijlen van Okinawa. Voor Meester Funakoshi kreeg het woordkarate op den duur een diepere betekenis door de synthese van deze diverse methoden in de vorm vankarate-do, letterlijk "weg van karate" of "de weg van de lege hand". Training in karate-do werd een les voor het leven op zichzelf.

Meester Funakoshi was de eerste expert die karate-do introduceerde op het vaste land van Japan. In 1916 gaf hij een demonstratie in het Butokuden in Kyoto, wat in die tijd het officiële centrum voor vechtsporten van Japan was. Op 6 maart 1921 bezocht de Kroonprins, die later de keizer van Japan zou worden, Okinawa en Meester Funakoshi werd gevraagd om een karatedemonstratie te geven. In het voorjaar van 1922 ging Meester Funakoshi naar Tokyo om zijn kunst te presenteren op de First National Athletic Exhibition in Tokyo georganiseerd door het Ministerie van Onderwijs. Door verschillende vooraanstaande groepen en individuen werd er sterk op aangedrongen dat hij in Japan zou blijven en inderdaad keerde hij nimmer terug naar Okinawa.

Meester Funakoshi onderwees slechts één methode, een totale discipline, die was gevormd uit een synthese van alle karatestijlen van Okinawa. Deze stijl werd bekend als Shotokan, letterlijk de clan van het huis van Shoto. Dit was het pseudoniem waarmee de Meester zijn poëzie ondertekende.